W sobotę 16 czerwca 2017 roku w Bysławiu o godzinie 15.00 w Domu Strażaka odbyła się II „Biesiada Bysławska”, którą zorganizowało Stowarzyszenie GR KGW w Lubiewie – Koło Gospodyń w Bysławiu. Zaproszonych gości powitał zespół „Frantówki Bysławskie” pod przewodnictwem Jadwigi Pik.

Celem biesiady była integracja zespołów ludowych, prezentujących wartości regionalne wyrażone w pieśni i tańcu borowiackim. Udział w biesiadzie wzięły następujące zespoły: „Frantówki Bysławskie” z Bysławia, „Cisowianie” z Cekcyna, „Kasztelanki” z Raciąża, „Zadry” z Rzeczenicy, a także grupa przedszkolna z Bysławia i Lubiewa, Marżoretki z Bysławia, uczniowie Szkoły Podstawowej w Bysławiu, a także Szkoły Podstawowej z Iwca.

W czasie występów artystycznych Pani Maria Ollick opowiedziała szeroko o życiu Borowiaków, z kolei Pan Jerzy Ollick o zwyczajach na Kaszubach.

„Cisowianie” zaśpiewali wiązankę utworów ludowych pod kierownictwem Jerzego Rataja, a następnie w programie łączenia pokoleń Cisowianie wspólnie z dziećmi Szkoły Podstawowej w Iwcu zaprezentowali program, który opracowała Monika Janiak. Potem nasza koleżanka Jadwiga Bartlewska przeczytała wiersze własnej twórczości za co otrzymała podziękowanie organizatorów. Na pamiątkę uczestniczenia w biesiadzie Zespół otrzymał statuetkę

i publikację pieśni patriotycznych.

Tekst i zdjęcia przekazali: Maria i Jan Bonkowie

 Buty na wesele.

Czy wjyta kedy proszo mnie na wesele?

mówia - wtedy gdy potrzebujo piniandzy wiele.

Wszstko by mnie sie dobrze łukłodało,

gdyby ty co mum buty wyglancować sie łudało.

 

Dwa tygodnie żam na płocie wisiała,

jidonce nogi w butach dokładnie łobserwowała.

Wjyta to mnie wtan czas tyle dało,

że kalosze ,adydasy z szpilkami srodze pomnyszało.

 

Tero sie dowjdzyta jak to dokładnie bywo,

kedy babka taksuwku na wesele przybywo.

Łoj grajki na komputerze marsza graju,

by głośno było łoni naprowda sie starajo.

 

Kochani no ji weselisko tak prandko mijo,

a jo dali samniutańko ji niczyjo!

Przy długim stole franta mnie pokozali,

Wacusiem chłopym jeszcze do rzeczy nazwali.

 

Może ji coś z nos by kedyś ji dało,

ale jego łoko z mojimy sia nie spotkało.

Nie dziwotamoje syrce mnie nie zastukało,

jo czułam mojygo wymażonygo tam brakowało.

 

Wjydzta że wnuków mom łod groma,

rancina to licza łobjyma rankoma,

Łoj,łoj jak jo sobie Panie Boże poradza

dwóch wnuków do lasku dziewuchy prowadzo.

 

A co jak co - buty to so nowe kupjyłam,

ji so na szafie w kuncie wysoko łustawjyłam.

Sumsioda godo że jak bym wtedy nowe mniała,

to tero do Wacusia bym sia przytulała.

 

Autorka wiersza: Jadwiga Bartlewska

------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Zazdrosno sumsiadka.

 

Walerka Antka sobie przydybała,

ji srodze mu w jedzaniu dogodzała.

Po szosie durch sia prowodzali,

ji w ty wyblakłe łoczy so spoglundali.

 

Lełosia tych amorów nie wytrzymywała,

ji za płotam wulgarnie mocno prychała.

Wciunż – aby jich psia mać pokranciło,

j na tan ludzki wstyd tak nie nosiło.

 

Tyn gach Antek facet niczego sobie,

do roboty to mo rance lewe łobje.

Jak mu sia Lełocha na drodze napatoczyła,

no to jak szampon krew mu sia zaro burzyła.

 

Lełocha to zakłopotanie prandko zrozumniała,

ji za płotu przeciongle łoch ji ach janczała.

Na trowie koc w serduszka rozwjyrała,

ji jedzanie ji keliszki ji wódka stawjała

 

To uwodzanie tak długo nie trwało,

gyrom Antośka płot przesadzić sia łudało.

Lełocha keliszi prandko nalywała,

ji Antośkowi z wdziankiem jy podawała.

 

Walerka tej zniewagi nie wytrzymała,

gacie ji inne lumpy Antka pozbjyrała,

Rozmach jak diabli zgrabnie zrobjyła,

ji to wszystko za płot Lełochy wywalyła.

 

Lełosia tym sia prandko zaopiekowała,

bo tero to chłopa z lumpami w doma miała.

tero łoboje w drugo struna sia prowadzajo,

ji Walerki zazdrosnych łoczów łunikajo.

 

Autorka wiersza: Jadwiga Bartlewska